ریورب (Reverb)

بابک گلستانی / میکسوفون

آدرس تلگرام: http://telegram.me/babakgolestani

 

 

ﺩﺭ هنگام ﺿﺒﻂ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺳﺎﺯﻫﺎ ( ﺳﻮﻟﻮ، ﺁﻧﺴﺎﻣﺒﻞ ﯾﺎ ﺍﺭﮐﺴﺘﺮ) ﯾﺎ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ (ﺳﻮﻟﻮ ﯾﺎ ﮐُﺮ) ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻭﯾﮋﻩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ (ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﻣﯿﮑﺮﻭﻓﻮﻥ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﻭ ﺿﺒﻂ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ) . ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺳﻤﭙﻞ‌ﻫﺎ ﻭ ﺳﯿﻨﺘﯽ‌ﺳﺎﯾﺰﺭ ﺩﺭ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ، ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﭘﺎﭖ ﺑﺎﺏ ﺷﺪ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺣﺲ ﻣﯽ‌ﺷﺪ، وجود فضایی یکپارچه ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮ ﺷﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ، ﺳﯿﺴﺘﻢ‌ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ.

ﺩﺭ ﻣﯿﮑﺲ ﺍﺯ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺿﺒﻂ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﺩﺭ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﯿﺴﺖ ﯾﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺩﺭ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﯾﻮﺭﺏ، ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ‌ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒِ ﻓﻀﺎﯼ ﺷﺒﯿﻪ‌ﺳﺎﺯﯼ ﺷﺪﻩ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺭﯼ ﺍﺯ اطلاعات مربوط به ﻓﻀﺎ ﯾﺎ Room ﻫﺴﺘﻨﺪ (ﻣﺜﻼ ﺳﯿﻨﺘﯽ ﺳﺎﯾﺰﺭ) ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻢ ﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﻀﺎﯼ ﺿﺒﻂ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ (ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ‌ها ﻭ ﺳﻤﭙﻞ‌ﻫﺎ‌) ﺗﺮﮐﯿﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﯾﮑﭙﺎﺭﭼﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺗﺼﻨﻌﯽ ﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺑﺎﻭﺭﭘﺬﯾﺮ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﭘﺪﯾﺪ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﻀﺎﯼ ﺑﺎﻭﺭﭘﺬﯾﺮﯼ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﯽ ﺍﻧﺪﮎ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﮐﻮﺳﺘﯿﮏ ﻭ ﻭﯾﮋﮔﯽ‌ﻫﺎﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺩﺍﺭﺩ .

ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺁﮐﻮﺳﺘﯿﮏ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪ، ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺻﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮﯾﯽ ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺷﯿﺊ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ (ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯿﺰ، ﺻﻨﺪﻟﯽ، ﺩﺭ، ﺩﯾﻮﺍﺭ، ﺳﻘﻒ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ...) ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ پژواک‌های ﺯﯾﺎﺩﯼ ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽ‌ﺁﯾﻨﺪ ( ﺣﺪﻭﺩ ۵۰ ﻫﺰﺍﺭ پژواک ﺩﺭ ﺛﺎﻧﯿﻪ) ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﻃﯽ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ. ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺻﻮﺗﯽ ﺑﯽ‌ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺭﺳﺪ : ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﺍﻭﺭﯾﻨﺠﺎﻝ ﯾﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ( Direct Sound ). ﺍﻣﺎ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺷﺊ ( ﻣﺜﻼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﺍﺗﺎﻕ ) ﺑﻪ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺭﺳﺪ : reflection ﯾﺎ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ‌ﻫﺎ ﺭﺍﻫﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ‌ﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺭﺍ ﻃﯽ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﺑﺮﺳﻨﺪ، ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺗﺎﺧﯿﺮ ﻫﻤﺮﺍه‌اند : ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ‌ﻫﺎﯼ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﯾﺎ ﻫﻤﺎﻥ early reflections ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻌﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﯾﮏ "ﺍﮐﻮﯼ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ" ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ .

ﻧﮑﺘﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺻﻮﺗﯽ ﻧﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﭘﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﺷﯿﺎﺀ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺧﯿﺮﯼ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﻮﺝ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﯽ‌ﺭﺳﺪ . ﺍﻣﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎﺧﯿﺮ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺗﺎﺧﯿﺮ ﻣﯿﺎﻥ ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﺵ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎ ﺑﺎ  «ﺗﻮﺩﻩ‌ﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ» ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﯾﻔﻮﺯ ﯾﺎ Diffuse Sound ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ. ﻓﺎﺻﻠﻪ‌ﯼ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺗﺎ ﺷﮑﻞ‌ﮔﯿﺮﯼ " ﺗﻮﺩﻩ‌ﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ «ﭘﺮﯼ-ﺩﯾﻠِﯽ» (Pre-Delay‌) ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ‌ﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﯼ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺸﺨﺺ اینگونه ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺷﻮﻧﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺭﺳﻨﺪ: ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﯾﺎ Direct Sound. ﺳﭙﺲ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺕ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﯾﺎ Early Reflections (ﺍﮐﻮﻫﺎﯼ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﮎ ﻫﺴﺘﻨﺪ). ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﯾﻔﻮﺯ ﯾﺎ Diffuse Sound ﯾﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺍﻣﻨﻪ‌ﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺕ تک تک ﻗﺎﺑﻞ شنیدن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎ «اﺑﺮﯼ» ﺍﺯ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ می‌دهند.

 

ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮﻫﺎﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﻧﻮﻉ ﻓﻀﺎ ﯾﺎ ﺍﻟﮕﻮﺭﯾﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﯾﮏ Preset ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ. ﻣﺜﻼ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺳﺎﻝ ﮐﻨﺴﺮﺕ ﻟﻨﺪﻥ، ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮﻫﺎﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﻃﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺒﯿﻪ‌ﺳﺎﺯﯼ ﺷﻮﺩ .

ﺁﻣﺒﯿﺎﻧﺲ ( Ambience) : ﺷﺒﯿﻪ‌ﺳﺎﺯﯼ ﯾﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﮐﻮﭼﮏ ( ﻣﻨﺎﺳﺐ ﮔﯿﺘﺎﺭ ﺑﺎﺱ ﻭ ﺑﺎﺱ ﺩﺭﺍﻣﺰ) .
ﺗﺎﻻﺭ ﮐﻮﭼﮏ ( Chamber) : ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ. ( ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ‌ﯼ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺍﻣﺰ امروز ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻧﻤﯽ‌ﺷﻮﺩ) .
ﺍﺗﺎﻕ ﮐﻮﭼﮏ ( Small Room ) : ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺗﺎ ۱ ﺛﺎﻧﯿﻪ .
ﺍﺗﺎﻕ ﻣﺘﻮﺳﻂ ( Middle Room ) : ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺗﺎ ۱ / ۸ ﺛﺎﻧﯿﻪ .
ﺍﺗﺎﻕ ﺑﺰﺭﮒ ( Large Room ) : ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺗﺎ ۲ / ۲ ﺛﺎﯾﻨﻪ .

ﺍﻟﮕﻮﺭﯾﺘﻢ Plate : ﺭﯾﻮﺭﺏ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ ﺑﺎ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﺳﺮﯾﻊ. ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﮐﻮﺑﻪ‌ﺍﯼ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ .

ﺍﺗﺎﻕ ( Room ) : ﺍﺗﺎﻕ ﻣﺘﻮﺳﻂ . ﮐﺎﻫﺶ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺻﻮﺗﯽ. ﻓﻀﺎﯼ ﺩﯾﻔﻮﺯ ( ﺑﺎ ﻣﺒﻠﻤﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩ ﯾﺎ ﻣﺜﻼ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺎﻥ : ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺴﺮﺕ ﺑﺎ ﺻﻨﺪﻟﯽ‌ﻫﺎﯼ ﭘُﺮ) .
ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻤﭙﻮﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺳﺮﯾﻊ‌ﺗﺮ ﺍﺳﺖ، ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﮐﻮﭼﮏ‌ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ .

ﮐﺎﺗﺪﺭﺍﻝ (Cathedral) : ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﻋﻤﯿﻖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ (ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﯾﻂ) ﻭ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﺳﻮﻟﻮ .

ﺗﺎﻻﺭ ﺑﺰﺭﮒ ( Hall ) : ﺳﺎﻟﻨﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎ ﺩﯾﻮاﺭﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ (ﻧﻈﯿﺮ ﻣﺮﻣﺮ) ﻭ ﺩﯾﻔﻮﺯﯾﻮﻥ ﮐﻢ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ۱ / ۵ ﺗﺎ ۳ ﺛﺎﻧﯿﻪ .

ﭘﺮﯼ ﺩﯾﻠِﯽ ( Pre Delay ) ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺣﺲ ﺷﺪﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ‌ﯼ ﻓﻀﺎ ﺩﺍﺭﺩ. ﻫﺮﭼﻪ ﺗﺎﺧﯿﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﯾﻔﻮﺯ ﯾﺎ Diffuse Sound ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﻓﻀﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺑﺰﺭﮒ‌ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‌ﺭﺳﺪ. ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ Pre Delay ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ‌ﯼ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﺍﺩ. ﺍﺗﺎﻕ ﺑﺰﺭﮒ: Pre Delay ﺯﯾﺎﺩ. ﻓﺎﺻﻠﻪ‌ﯼ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻮﺗﯽ: Pre Delay ﮐﻢ ﻭ ﺑﺮﻋﮑﺲ.

ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ‌ﯼ ﻓﻀﺎ ﯾﺎ Room Size ﻫﻢ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻣﮑﺎﻥ ﺷﺒﯿﻪ‌ﺳﺎﺯﯼ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ .

 

ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﯾﺎ Reverb Time (ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ Decay ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ)، ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﺶ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ، ﻃﻮﻝ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺭﺍ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮ Decay ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺗﺎﻕ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺟﻨﺲ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﺮﺩ (ﻣﺜﻼ ﺑﺘﻦ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺷﺪﯾﺪﺗﺮﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﭼﻮﺏ). ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺗﺎ ۲ / ۲ ﺛﺎﻧﯿﻪ، ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ ﺳﺎﯾﮑﻮ ﺁﮐﻮﺳﺘﯿﮏ، ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﻫﻀﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻝ‌ﻧﺸﯿﻦ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ. ﻫﺮﭼﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮﺩ .
 

ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌هاﯼ ﺑﺎﻻ ﯾﺎ High Frequency Damp ﯾﺎ Hi Damp ﺍﯾﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ ﺗﺎ HFیا فرکانس‌های بالا ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻀﻌﯿﻒ این ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌ﻫﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﮐﻮﺍﻻﯾﺰﺭ ﺭﻭﯼ Return ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻭﺷﯽ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ. ﻣﺜﻼ ﺑﺎ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﻭ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭ Damp ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﯿﻢ، ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺩﺭ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﮐﺎﻫﺶ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺩﺭ ﺑﺎﻧﺪﻫﺎﯼ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﻭ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺩﯾﻔﻮﺯﯾﻮﻥ ﯾﺎ ﺩﯾﻔﯿﻮﮊﻥ (Diffusion) ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺑﻪ ﺍﺷﯿﺎﺀ ﺩﺭ ﻓﻀﺎ ( ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎ، ﺳﻘﻒ ﻭ ﮐﻒ ﺍﺗﺎﻕ) ﺭﺍ ﺷﺒﯿﻪ‌ﺳﺎﺯﯼ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ. ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺩﯾﻔﻮﺯﯾﻮﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎ «ﻧﺮﻡ‌ﺗﺮ» ﻭ ﻣﺘﺮﺍﮐﻢ‌ﺗﺮ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ. ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ‌ﺍﯼ ﺑﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ( ﻣﺒﻠﻤﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩ، ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﺑﺎ ﺳﺘﻮﻥ‌ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩ = ﺭﯾﻮﺭﺏ ﭘﺮﺗﺮﺍﮐﻢ) .

ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ‌ﯼ ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮ Density (ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ : ﺗﺮﺍﮐﻢ، ﻓﺸﺮﺩﮔﯽ، ﭼﮕﺎﻟﯽ، ﻏﻠﻈﺖ) ﻓﺎﺻﻠﻪ‌ﯼ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺕ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ (ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ)، ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺗﺮﺍﮐﻢ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ .

 

ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮ Spread ( ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ : ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩﻥ، ﮔﺴﺘﺮﺩﻥ ... ) ﺍﻣﮑﺎﻥ ﮔﺴﺘﺮﺩﻥ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺮﯾﻮ-ﭘﺎﻧﻮﺭﺍﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ .

ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺎﺕ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﯾﺎ Early Reflections ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ : ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ‌ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻨﻪ‌ﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ. ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺩﺍﻣﻨﻪ‌ﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﮑﺲ ﺑﻪ ﻋﻤﻖ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺭﺳﯿﺪ : ﺩﺭ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ‌ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﮑﺲ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ Early Reflection ﺑﺎ ﺩﺍﻣﻨﻪ‌ﯼ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ‌ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ Early Reflection ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ: بدون دامنه‌ی ریورب.
 

ﻧﮑﺘﻪ : ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‌‌ها ﻧﻈﯿﺮ ﺍﺗﺎﻕ (Room) ، ﺗﺎﻻﺭ ﮐﻮﭼﮏ (Chamber) ﻭ ﺗﺎﻻﺭ ﺑﺰﺭﮒ (Hall)، ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲﻫﺎﯼ ﺑﺎﻻ (High Frequency) ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ. ﺍﮔﺮ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺗﻌﺪﯾﻞ ﻓﺮﮐﺎﻧﺴﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ‌ﺩﻫﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧُﺮﻣﺎﻝ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ Return ﺍﺯ ﯾﮏ Exciter ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ. ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺭﯾﻮﺭﺏ ﺍﺯ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮﺩ، ﺳﯿﮕﻨﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﯿﮑﺲ ﻋﻘﺐ‌ﺗﺮ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ‌ﺩﻫﺪ. ﺩﻟﯿﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ‌ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﮐﻮﺳﺘﯿﮏ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩ : ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌ﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﻋﻈﯿﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﻃﯽ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻨد: وقتی در خانه هستید به راحتی صدایی باس (هام) از اتوبان می‌شنوید (اگر کمی تمرکز کنید)، اما جزییات صدای موتور اتوموبیل‌ها (میدرنج و فرکانس های بالا) را هرگز. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻣﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﯾﻢ، ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌ﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻭ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌ﻫﺎﯼ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﻭ ﺑﺎﻻ ﺭﺍ ﮐﻤﺘﺮ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽ‌ﺷﻮﯾﻢ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺮﮐﺎﻧﺲ‌ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﺭﯾﻮﺭﺏ، ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﺻﻮﺗﯽ ﺭﺍ ﺗﺪﺍﻋﯽ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ .    

 

 

موفق باشید.

سوییس ۲۰۰۹
Babak Golestani / www.mixofon.com